کاربرد نانولوله های کربنی چند دیواره در حذف آنتی بیوتیک آموکسی سیلین از محیط های آبی

سابقه و هدف: ورود مستمر آنتی بیوتیک ها به محیط عامل مشکلات بالقوه بسیاری هم چون مقاومت میکروارگانیسم های بیماری زا می باشد. از این روی محققین به دنبال روش های کاهش و حذف آنتی بیوتیک ها در فاضلاب های بیمارستانی و آب های آلوده می باشند. آموکسی سیلین یک آنتی بیوتیک پر مصرف در درمان عفونت ها می باشد که تقریبا بخش عمده آن به صورت غیر متابولیزه دفع، وارد فاضلاب و در نهایت وارد محیط زیست می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی کارایی نانولوله های کربنی چند دیواره در حذف آموکسی سیلین از محیط های آبی انجام گردید. مواد و روش ها: در تحقیق تجربی حاضر، کارایی نانولوله های کربنی چند دیواره در حذف آموکسی سیلین با بررسی تغییرات پارامترهای ph (4 تا10)، غلظت یونی (0 تا1/0 مول در لیترکلرید سدیم) و دوز جاذب (4/0تا 8/1 گرم در لیتر) در سیستم ناپیوسته انجام گرفت. در نهایت مدل های ایزوترمی و سینتیک های جذب بررسی گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که حداکثر کارایی حذف آموکسی سیلین در 8ph= می باشد. هم چنین افزایش غلظت یونی باعث کاهش و افزایش دوز جاذب موجب افزایش میزان حذف شد. داده های تعادلی جذب با ایزوترم لانگموئر (9108/0r2=) و سینتیک جذب با معادله سینتیکی درجه دو مطابقت بهتری نشان داد. استنتاج: با توجه به نتایج حاصل می توان نانولوله های کربنی چند دیواره را به عنوان جاذب قابل قبولی در حذف آنتی بیوتیک آموکسی سیلین از محیط های آبی در نظرگرفت.